عقد نکاح از عقود لازم است بنابراين در عقد نکاح، طرفين يا يکي از آنها نمي‌توانند حق فسخي براي خود قائل شوند اما موارد محدودي در اين زمينه وجود دارد. برخلاف ساير قراردادها، به عبارت ديگر عقد نکاح از عقود لازم است و مصلحت و ضرورت استمرار، دوام و ثبات خانواده نيز اقتضاي اين را دارد،که قانونگذار با پيش بيني موارد فسخ نکاح براي جلوگيري از ضرر و زيان همسري که در معرض عيوب موجب فسخ نکاح قرار مي‌گيرد، به طور صريح موارد را معين کرده است.
الف) رضايي بودن فسخ: رعايت ترتيبات و تشريفات که براي طلاق پيش بيني شده رعايت آن براي فسخ لازم نيست. فسخ نکاح نيز احتياج به حکم دادگاه هم ندارد. اراده فسخ کننده بايد از طريق مثلا اظهارنامه رسمي يا پست سفارشي ابراز شود.
اگرچه براي ثبت انحلال نکاح در دفتر رسمي وشناسنامه رجوع به دادگاه لازم است. دارنده حق فسخ دادخواستي به انضمام دلائلش به دادگاه تقديم مي کند دادگاه بعد رسيدگي حکم به فسخ نکاح مي دهد. حکم دادگاه اعلاميست يعني دادگاه احراز مي کند که انحلال ازدواج تحقق يافته است
ب) فوري بودن فسخ: خيارات موجود در نکاح فوريست مبناي فوري بودنعرف است.اگر دارنده حق فسخ بعد از اگاهي از علت فسخ به فوريت حق خودرا اعمال نکند خيار ساقط مي شود.البته با علم به وجود خيار و علم به فوريت آن.
ج)اسقاط حق فسخ: دارنده حق فسخ مانند هر خياري ميتواند آن را اسقاط کند يا ضمن عقد نکاح يا عقد ديگري اسقاط آن را شرط کند.
د)انتقال حق فسخ: فسخ نکاح حقي شخصي است و از طريق قرارداد يا ارث قابل انتقال به ديگري نيست.
درباره این سایت