توهين به معناي “تحقير کردن، تضعيف کردن” و به عبارت عاميانه خوار کردن شخصيت افراد مي باشد. به دليل لطمه هاي شديد روحي و رواني و گاها جبران ناپذيري که اين جرم به اعتبار و حيثيت افراد وارد مي آورد، قانونگذار آن را جرم تلقي کرده و مجازات هاي نسبتا سنگيني را هم در قانون براي آن پيش بيني نموده است. ارتکاب اين جرم نه تنها به شکل گفتار و الفاظ بلکه از طريق رفتارو نوشته جات و حتي ايما و اشاره نيز ميسر ميباشد.
مجازات توهين بر حسب اينکه به شکل ساده انجام شود و يا مشدد متفاوت مي باشد. توهين زماني مشدد است که عواملي با آن همراه باشند که موجب افزايش ميزان مجازات گردند. مثلا توهين به مقدسات، ن و کودکان، کارکنان دولتي و …
براي تحقق اين جرم ميبايست حتما عمل توهين آميزي رخ دهد. خواه به شکل لفظي باشد که نمونه بارز آن فحاشي و استعمال الفاظ رکيک است، خواه يک عمل توهين آميز مانند پرتاپ کردن ديگري روي زمين باشد.
توهين آميز بودن يک رفتار بستگي کامل به فرهنگ و عرف مردم يک منطقه و کشور دارد. براي مثال بعضي از اشارات و نمادها در کشور ما توهين آميز به حساب مي آيند در حاليکه در ساير کشور ها کاملا متداول و مرسوم هستند.
صرف بي احترامي ورعايت نکردن آداب معاشرت و نزاکت نسبت به ديگري (مثلا: ندادن جواب سلام و يا سکوت کردن) توهين به معناي حقوقي نميباشد و مشمول مجازات نيز نيست. بلکه حتما بايد يک عمل خارجي رخ دهد تا اين جرم به وقوع بپيوندد. البته بي احترامي در شرايط خاصي مانند عدم احترام نظامي به ما فوق مي تواند جرم تلقي شود.
ادامه مطلب در : مجازات توهين به مقدسات در قانون ايران
درباره این سایت