شرح ماده 1257 قانون مدني

قاعده بار اثبات دليل به چه معناست؟

اثبات بر وزن إفْعال ، کلمه عربي از ريشه ي (ث ب ت ) است و به معناي اقامه دليل نزد محکمه بر وقوع حادثه اي مي باشد که بر اين اقامه دليل آثار حقوقي مترتّب شود.
دليل نيز در لغت به معناي راهنما ، رهنمون و حجت به کار رفته است. در ماده 194 قانون آيين دادرسي مدني ، مصوب 1379 اين چنين تعريف شده است:
« دليل عبارت از امري است که اصحاب دعوا براي اثبات يا دفاع از دعوا به آن استناد مي کنند».

« بار اثبات دليل » نيز يک قاعده پذيرفته شده در اکثر نظام هاي حقوقي است و به اين معناست که علي القاعده هرکس مدعي حقّي مي باشد، ميبايست ادعاي خود را اثبات نمايد، يعني اثبات دليل بر عهده ي مدعي مي باشد و پس از آنکه مدعي دليل اقامه کرد ، تکليف اثبات خلاف آن بر دوش مدعي عليه قرار مي گيرد که ناراستي يا کذب ادعا را با دليل و اظهارات موجه از نظر مرجع رسيدگي ، بر کرسي بنشاند.
به بيان ديگر، اصطلاح رايج « بار اثبات دليل»، به معناي وظيفه ي اثبات نهايي در يک دادرسي است که بايد براي صدق بودن مطلبي يا مسأله اي دليل آورده شود چندان که قانون لازم شمرده است.

چه دلايلي در حقوق ايران، دلايل محکمه پسند و موجه محسوب مي شوند

در حقوق ايران، به اين مبحث، ادله اثبات دعوا گفته مي شود. ادله اثبات دعوا، دلايلي مي باشند که در قانون به عنوان دلايل قوي و قابل قبول شناخته شده اند و مدعي با ارايه آنها مي تواند ادعاي خود را اثبات نمايد.
اين دلايل به شرح زير مي باشند.

در حقوق کشور ماف مطابق ماده 1258 قانون مدني، دلايل و مدارکي که از طريق آن ها مي توان ادعايي را اثبات نمود به قرار زير مي باشند:

• اقرار عبارت است از خبر دادن از حقي به نفع ديگري و به ضرر خود.


• اسناد کتبي که عبارت از هر نوشته که در مقام اثبات دعوا يا دفاع قابل استناد باشد.


• شهادت عبارت است از نقل حادثه اي که رخ داده است و شاهد آن را ديده، شنيده يا لمس کرده يا چشيده يا بوييده.


• امارات که عبارت اند از اوضاع و احوالي که به حکم قانون يا در نظر قاضي، دليل بر امري شناخته مي شود.


• قسم


• مشاهدات دادرس


• تحقيق محلي


• معاينه محل


• کارشناسيپ

ادامه مطلب در:     شرح ماده 1257 قانون مدني